Wiersz nr 1
,,Chwila"
Potrzebuję ciszy!
Więcej ciszy!
A wtedy niebo spotka ziemię
I stalowymi szpony wyrwie
mojej codzienności brzemię.
I jak wiatr kołysze ten świat
Myśli ukołyszą mój umysł.
Cisza!
Cisza się rozlega!
A ja wędruję po nieznanych górach
W nieznanym błądzę
Jak anioł błądzi w chmurach
I marzę tylko o tym
By znaleźć się tam naprawdę.
Trwoga!
Trwoga przebudzona!
Spokój miły zakłócony!
Krzyczy morze
Fale w piasków biją dzwony
Niszcząc trwanie.
Wyobraźnia znów umiera.
Znów umarła już...
Jak ja.
Wiersz nr 2
„Nie wie nikt…”
Mówią na mnie żem jest złośnica, że uśmiech mój jeden trzeba by kupić!
Przy nikim nie płaczę, żal w sercu duszę i lęków mych licznych Wsze chowam lica.
Nikt nie wie naprawdę co kryją me oczy; lecz gdy zajrzysz weń bez trwogi,
Za ścianą lodową cię obraz zaskoczy, ukarze się świat ciemny i srogi.
Za chmur czarnych zasłoną, popiołu i lawy znajdziesz zatartą drogę
Ja co dzień nią kroczę i co dnia się cofam
Na skraj mej krainy dojść sama nie mogę
Lecz jeśli się przyjrzysz dostrzeżesz na krańcu
Za czarną bramą, za rzeką umarłych ,
W krwawej krainie na życia końcu
Żelazne budowle, na skałach czarnych,
I wielkie bestie urągają tu słońcu
Silniejsze od bólu i większe od strach
Płonące ich ślepia złość ujawniają
Gdy zajrzysz mi w oczy głębiej, za gmach,
dostrzeżesz też ludzi, radości nie znają
Ci dobrze nie żyli nawet we snach
Teraz to płacą za różne swe winy
I dusze zatrute w ręce oddają
Okrutnych stworzeń mojej krainy
Tych co litości od dziecka nie znają
Rozerwać i spalić. Utopić, zadusić
Tak bestie czynią tym którzy byli
Od szczęścia oddalić, nadziei oduczyć
Jak w realnym świecie mi ludzie czynili
Za salami wiecznych tortur, głębiej i dalej
Wznosi się twierdza upadłych aniołów
Weń siedzi pani urody nieznanej
Twarda i cicha o sukni z popiołów
Jej poddanymi są czarnoskrzydli
Ci, których nie chcą piękniejsze światy
Anioły okrutne, ludzie im zbrzydli
I dobro śmiertelnych strącili w zaświaty
Za twierdzą pani z mroku utkany
Stoi las cichy w nim szepczą mary
Przez nie to człowiek jęczy znękany
Sączą do ucha trwóg wszelkich chmary
Teraz gdy znasz już me kręte drogi, pomyśl, czy chcesz iść ze mną w dziejów zarania?
Bowiem to taki świat ciemny i srogi skrywa głęboko w oczach Loranna.
Offline
Gość
Hm... Osobiście nie znam się na wierszach i na ich interpretowaniu.
Wiersz drugi bardziej do mnie przemówił, z kolei z pierwszego emanowała jakaś odczuwalna energia, taki rozmach... Jedna wielka przenośnia.
Autorka drugiego napracowała się z tymi rymami i za to też idą moje pokłony. Ten wiersz opowiada jakąś historię... Można łatwo sobie wyobrazić wszystko, co ma mi do przekazania. Naprawdę nie wiem, który mam wybrać. Oba mają plusy i minusy.
Z ciężkim sercem wybieram numer dwa.
Jako Admin nie mogę głosować, ale z chęcią się wypowiem na temat obu wierszy
Wiersz pierwszy każdy może inaczej interpretować, posiada dużo przenośni. Każde słowo, wers... Różni ludzie z pewnością inaczej je zrozumieją i inaczej wypowiedzą się na ich temat.
Wiersz drugi również posiada przenośnie, jednak zgodzę się z Shenem. Opowiada historię. Taką może przekazać tylko wiersz, a nie proza... Bardzo ładne dobranie słów
Oba mi się podobają, lecz z racji tego, że znam autorki, nie głosuję.
Offline
Ciężki wybór...
Każdy ma coś w sobie. Zgodzę się z poprzednikami; pierwszy jest dynamiczny, drugi opowiada historię... Naprawdę nie wiem, na którego mam głosować, oba przypadły mi do gustu.
Po większym namyśle jednak... Wybieram wiersz nr 2.
Offline
Och, ciężko, ciężko.
Tak jak wspomnieli poprzednicy: pierwszy jest pełen dynamiki. Drugi zaś... spokojniejszy, opowiadający historię.
Oba pełne przenośni, epitetów.
Każdy przemawia do mnie na swój sposób inaczej.
Ale z głębokim żalem w sercu wybieram wiersz drugi.
Pokłony dla obu autorek. : )
Offline
Czyli po podsumowaniu głosów - wygrywa wiersz nr 1, czyli wiersz Asad.
Uchylam głowę, bo wiedziałam, że tak będzie. Miałam tylko nadzieję, że coś napiszę, żeby nie przegrać Walkoverem . A było naprawdę blisko i nic bym nie napisała. Ciekawa jestem tylko jak zrozumieliście mój wiersz. Jest metaforą - więc chciałabym wiedzieć, czy potrafiliście przeczytać to, co moje myśli napisały .
Asad - z ciężkim sercem mówię -gratulacje
Offline
Dziękuję bardzo. W kwestii formalnej mój wiersz ma nr. 2
Szczerze powiedziawszy, jestem pewna, że nie miałabym z tobą szans gdyby nie to, że cię wena nie chciała złapać.
Wierzcie mi wszyscy gdy ją coś natchnie to wychodzą jej naprawdę magiczne wizje. Dla mnie to ty wygrałaś.
<składa ukłon przed przeciwniczką>
Offline
Gratuluję, Asad. I Tobie też, April
Teraz tylko czekać, kto kogo następny wyzwie!
Offline
No tak :] ja ostatnio miałam ochotę kogoś wyzwać, albo rzucić w tłum, ale nie mam weny obecnie, więc chyba nie bardzo
Offline
Przepraszam za tak późne gratulacje ale no cóż, byłam w rozjazdach
Tak więc GRATULACJE Asad! Wiesz dobrze, że jesteś wielka
April Tobie także chce pogratulować, ze mimo iż obawiałaś się przegranej stanęłaś do walki Jesteście obie dla mnie wzorem
Tak więc dla obydwóch życzę abyście dalej tworzyły to co tworzycie (ależ napisałam to pewnie po wczoraj mi zostało )
*składa pokłon trochę chwiejny*
Offline
Gość
*Kłania się nisko z szerokim uśmiechem.* Obu gratuluję umiejętności pisania wierszy.
Gratuluję autorkom. : )
Jak dla mnie, to obie fantastycznie piszecie. : D
I jesteście mi autorytetami, bo moje wypociny do pięt waszym wierszom nie dorastają. ; D
Offline